Ik zou hier een ganse boom kunnen opzetten over de latente onverdraagzaamheid in ons Belgenlandje – ware het niet dat een gedicht soms meer kan zeggen dan een lange monoloog van mijnentwege..
Verzet begint niet met grote woorden
maar met kleine daden
zoals storm met zacht geritsel in de tuin
of de kat die de kolder in z’n kop krijgt
zoals brede rivieren
met een kleine bron
verscholen in het woud
zoals een vuurzee
met dezelfde lucifer
die de sigaret aansteekt
zoals liefde met een blik
een aanraking, iets dat je opvalt in een stem
jezelf een vraag stellen
daarmee begint verzet
en dan die vraag aan een ander stellen
Remco Campert
A Moment For Qahwa 
applaus voor remco en jij die het gedicht hier publiceerde!
😉
nog eens bedankt…
je weet wel…
en what about een dooie rat in de brievenbus van je overbuur steken?
“jezelf een vraag stellen
daarmee begint verzet”
helaas verkeert een te grote meerderheid van onze populatie niet in de hoedanigheid om vragen te stellen; niet aan zichzelf en ook niet aan anderen.
Over het concept “vragen beantwoorden” wil ik het al helemaal niet hebben 🙂
Maakt dat me nu hoogst onverdraagzaam?
ps heerlijk stukje poëzie trouwens. ’n Leraarke als ik kan daar enkel van genieten.
welk gedicht kwam ik vandaag tegen op een bierkaartje op café?
verzet start met enen te gaan drinken!
…
soms
kheb het kaartje mee
ge krijgt het